فرایند بکارگیری اعضای پژوهشگر
قوانین به‌کارگیری اعضای پژوهشگر
- متقاضیان فعالیت به عنوان پژوهشگر باید علاوه بر شرایط عمومی مندرج در ماده ۴ آئین نامه استخدامی اعضای غیر هیئت علمی (کارمندان) دارای مدرک کارشناسی ارشد یا دکترای تخصصی و یا تخصص و یا فوق تخصص بالینی در رشته‌های مرتبط با موضوع و حیطه فعالیت‌های پژوهشی ذیربط، از یکی از دانشگاه‌های سطح یک کشور یا یکی از دانشگاه‌های معتبر بین‌المللی خارجی مورد تأیید هیأت رئیسه دانشگاه باشند.
- کسب پذیرش از یک نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران که دارای طرح پژوهشی کاربردی مصوب بوده و دارای اعتبار ویژه پژوهشی (به مقدار کافی) باشد.
- متقاضیان فعالیت به عنوان پژوهشگر نباید در سایر سازمان‌های دولتی و غیردولتی تعهد خدمت داشته باشند.
- متقاضیان فعالیت به عنوان پژوهشگر نباید در سایر سازمان‌های دولتی و غیردولتی اشتغال داشته باشند.
- در صورتی که فرد در سازمان دیگری مشغول به کار باشد باید مراتب را در زمان انعقاد قرارداد به دانشگاه اعلام نموده و موافقت کتبی سازمان خود برای فعالیت پژوهشی در دانشگاه تهران دریافت و نامه موافقت را به دانشگاه تهران تحویل نماید
- متقاضیان فعالیت به عنوان پژوهشگر نباید با عضو هیئت علمی مجری طرح و یا مدیران واحد به کار گیرنده نسبت خانوادگی درجه یک و ۲ داشته باشند.
- متقاضیان فعالیت به عنوان پژوهشگر اقرار می‌کند مشمول اصل ۱۴۱ قانون اساسی و قانون منع مداخله کارکنان دولت در معادلات دولتی مصوب سال ۱۳۳۷ نیست.
«شرح وظایف پژوهشگر»
- پژوهشگر موظف است طی دوره مذکور با نظارت و هماهنگی پذیرش‌دهنده به طور تمام‌وقت یا پاره وقت مطابق بند ۱۰ از ماده ۵ فرم شماره ۲ به امور پژوهشی اهتمام ورزد.
- پژوهشگر از نظر حقوقی متعهد می‌شود که در انتشار نتایج علمی، مقالات، کتب، ثبت اختراعات و سایر دستاوردهای علمی و فناوری، مالکیت مادی و معنوی دانشگاه را محفوظ داشته و امور فوق را با نظر پذیرش‌دهنده به انجام برساند.
- چنانچه عملکرد پژوهشگر مورد تأیید استاد پذیرش‌دهنده و معاونت پژوهشی قرار نگیرد، دانشگاه در مدت ۱۵ روز از تاریخ عدم تأیید می‌تواند قرارداد همکاری را فسخ نماید.
- طرفین در صورت عدم تمایل به ادامه همکاری لازم است حداقل یک ماه قبل به صورت مکتوب به طرف تعامل و واحدهای مرتبط دانشگاه اعلام نمایند.
- در صورتیکه پژوهشگر بدون اعلام قبلی از انجام امور محوله استنکاف نماید، لازم است هزینه‌های ناشی از عدم انجام تعهدات را به دانشگاه مسترد نماید.
- در صورتیکه پژوهشگر به هر صورت موجب ایجاد خسارت به اموال دانشگاه بشود ملزم است به تشخیص دانشگاه هزینه‌های برآورد شده را به دانشگاه بپردازد.
